HELICOBACTER PYLORI ЖОЮҒА БАҒЫТТАЛҒАН ТЕРАПИЯ

Аңдатпа

Өзектілігі. Helicobacter pylori — бұл созылмалы белсенді гастрит, пептикалық ойық жара ауруы, асқазан аденокарциномасы, MALT-лимфома және атрофиялық гастритке себеп болатын бактерия. Соңғы жылдары әлем бойынша Helicobacter pylori-дің әртүрлі антибиотиктерге төзімділігі артты, бұл мәселені тереңірек зерттеуді және жаңа емдеу сызбаларын әзірлеуді талап етеді. Мақсаты: Қазіргі заманғы әдебиеттер деректері бойынша Helicobacter pylori-ді эрадикациялау терапиясына қатысты заманауи тәсілдерді талдау. Іздеу стратегиясы. Ғылыми әдебиеттерді іздеу 2014–2024 жылдар аралығында PubMed, Scopus, Web of Science және Cochrane Library дерекқорларында жүргізілді. Келесі негізгі сөздер мен тіркестер қолданылды: "Helicobacter pylori", "eradication", "treatment strategies", "antibiotic resistance", "triple therapy", "quadruple therapy", "bismuth-based therapy", "sequential therapy", "vonoprazan", "probiotics and H. pylori", "guidelines for H. pylori eradication". Қосымша қолмен іздеу де жүргізілді. Артықшылық ағылшын және орыс тілдерінде жарияланған түпнұсқалық зерттеулерге, жүйелі шолуларға, клиникалық ұсынымдар мен метаанализдерге берілді. Талдау үшін барлығы 81 дереккөз іріктеліп алынды. Нәтижелері мен қорытындылары. Helicobacter pylori-ді анықтаудың инвазивті емес әдістері ішінде ¹³С тыныс уреаза сынамасы мен нәжістегі антигенді анықтау "алтын стандарт" болып есептеледі. Бұл сынақтар жүргізілген эрадикациялық терапияның тиімділігін бағалауға да мүмкіндік береді. Helicobacter pylori-ді жою үшін ИПП-ның (протондық помпа тежегіштері) жоғары дозалары, екі антибиотик және висмут препаратын қамтитын үштік және төрттік терапиялар ұсынылған. Эрадикациялық сызбаларға сонымен қатар қышқылдықты ең жоғары басатын дәрілер — калийге бәсекелес протондық помпа блокаторлары енгізілді. Терапия сызбаларының көптігіне қарамастан, H. pylori-ді жоюдың табыстылық деңгейі әлі де оңтайлы емес және гастроэнтерологияның маңызды мәселесі болып қала береді, әсіресе бұл бактерияның ойық жара, асқазан обыры және басқа да патологиялардың дамуындағы рөліне байланысты. Антибиотиктерге төзімділіктің өсуі емдеу сызбаларын таңдауда жекелей тәсілді қажет етеді, тиімді әрі бейімделген стратегияларға — мысалы, висмутпен төрттік терапия немесе вонопразанмен емдеу сызбаларына басымдық берілуі керек. Болашақ емдеу бағыттары дербестендірілген медицинамен, жаңа молекулаларды әзірлеумен және төзімді штамдарды анықтайтын диагностика әдістерін жетілдірумен байланысты. Төзімділікті бақылау және клиникалық ұсынымдарды оңтайландыру үшін халықаралық үйлестіруді жалғастыру қажет.